Kolejną nowością wprowadzoną przez Prawo restrukturyzacyjne jest układ częściowy.
Dla skutecznej restrukturyzacji firmy nie zawsze konieczne jest zawarcie układu ze wszystkimi wierzycielami. Niekiedy wystarczy porozumienie z największymi. Dotyczy to zwłaszcza dużych przedsiębiorstw, które wprawdzie posiadają wielu wierzycieli, ale wystarczające dla kontynuacji działalności i płynnego regulowania zobowiązań jest osiągniecie porozumienia z największymi wierzycielami. Zazwyczaj są to podmioty finansujące dłużnika lub główni dostawcy. W takiej sytuacji nie ma potrzeby angażowania w postępowanie wszystkich wierzycieli, skoro dłużnik przewiduje, że w wyniku zawarcia układu tylko z niektórymi grupami wierzycieli będzie mógł zaspokoić pozostałych w stu procentach.
Dotychczasowe przepisy postępowania układowego miały charakter zero-jedynkowy – albo dłużnik zawierał układ ze wszystkimi dłużnikami albo nie zawierał go wcale, co w praktyce oznaczało jego likwidację.Wydaje się, że instytucja układu częściowego ma temu zapobiec, gdyż pozwala na uzyskanie porozumienia tylko ze strategicznymi wierzycielami, bez potrzeby angażowania wszystkich wierzycieli.
Z nowych przepisów prawa restrukturyzacyjnego wynika, że układ częściowy będzie możliwy do wdrożenia jedynie w ramach postępowania o zatwierdzenie układu oraz przyspieszonego postępowania układowego.
Wprowadzenie instytucji układu częściowego należy ocenić pozytywnie z punktu widzenia praktyki obrotu gospodarczego, jako świadomy wyraz dążenia do realizacji idei nowego startu. W mojej opinii instytucja ta, stanowi przykład praktycznego podejścia ustawodawcy do nowo tworzonych rozwiązań prawnych w zakresie restrukturyzacji – daje bowiem realną szansę na przywrócenie dłużnika do rynkowej rywalizacji, bez konieczności angażowania do tego wszystkich jego wierzycieli.