Kwestia zawieszenia lub umorzenia postępowania egzekucyjnego w prawie restrukturyzacyjnym jest ostatnio często poruszana przez klientów zainteresowanych prawem restrukturyzacyjnym.
Faktycznie nowe prawo restrukturyzacyjne stanowi swoisty parasol ochronny przed toczącymi się egzekucjami komorniczymi. Cel takiego rozwiązania jest prosty: umożliwienie dłużnikowi wynegocjowania ze swoimi kontrahentami optymalnego układu w warunkach względnego spokoju, przy niezakłóconym funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.
Praktycznie każde postępowanie restrukturyzacyjne zapewnia ochronę przed egzekucją. W przypadku postępowania o zatwierdzenie układu, zgodnie z art. 170 p.r., postępowanie egzekucyjne prowadzone przeciwko dłużnikowi w celu zaspokojenia wierzytelności objętych układem ulegają umorzeniu z mocy prawa z dniem uprawomocnienia się postanowienia zatwierdzającego układ.
W przypadku przyspieszonego postępowania układowego oraz postępowania układowego, postępowanie egzekucyjne dotyczące wierzytelności objętej z mocy prawa układem, wszczęte przed dniem otwarcia przyspieszonego postępowania układowego, ulegają zawieszeniu z mocy prawa z dniem otwarcia postępowania (art. 259 i 269 p.r.).
W postępowaniu sanacyjnym, zgodnie z art. 312 p. r., postępowanie egzekucyjne skierowane do majątku dłużnika wchodzącego w skład masy sanacyjnej wszczęte przed dniem otwarcia postępowania sanacyjnego ulega zawieszeniu z mocy prawa z dniem otwarcia postępowania.
Prawo restrukturyzacyjne rozstrzygnęło ponadto budzącą dotychczas w praktyce wątpliwość: czy wierzyciel nieobjęty układem może prowadzić postępowanie egzekucyjne? w obecnym stanie prawnym brak było zgodności poglądów, czy w razie wszczęcia postępowania upadłościowego wierzyciel rzeczowy (np. bank) może prowadzić egzekucję wyłącznie z majątku, który jest przedmiotem zabezpieczenia (np. z nieruchomości obciążonej hipotekę), czy też z całego majątku dłużnika (np. także z rachunków bankowych).
Przepisy prawa restrukturyzacyjnego rozstrzygnęły ów spór na korzyść dłużnika – przedsiębiorcy. Ustawodawca doszedł bowiem do wniosku, ze zezwolenie zabezpieczonemu wierzycielowi na prowadzenie nieograniczonej egzekucji również z innych (niezabezpieczonych) składników majątku stanowi zbyt daleko idące uprzywilejowanie.
Obecnie zatem wierzyciel rzeczowy ma możliwość skierowania egzekucji wyłącznie do przedmiotu zabezpieczenia, co pozostaje w zgodzie z założeniami prawa restrukturyzacyjnego oraz daje nadzieję na pozytywną realizację jego celów.