Przygotowana likwidacja nie była wcześniej znana prawu upadłościowemu i naprawczemu. Została obecnie uregulowana poprzez dodanie działu VII do ustawy prawo upadłościowe (art. 56a i następne). W licznych opracowaniach oraz komentarzach nazywana jest z angielskiego likwidacją pre – pack. .
Podstawowym założeniem procedury „pre-pack” jest przekonanie, że lepiej szybko sprzedać działające przedsiębiorstwo, którego działalność będzie kontynuowana przez nabywcę niż prowadzić długotrwałe postępowanie upadłościowe licząc na korzystną sprzedaż majątku (np. w przetargach).
Likwidacja pre – pack polega na sprzedaży przedsiębiorstwa upadłego lub jego zorganizowanej części lub składników majątkowych stanowiących znaczną część przedsiębiorstwa na warunkach określonych we wniosku dołączonym do wniosku o ogłoszenie upadłości. Mianowicie dłużnik do wniosku o ogłoszenie upadłości może załączyć wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży przedsiębiorstwa, jego zorganizowanej części lub jego składników.
Ustawodawca wymaga aby do tego wniosku załączony został również opis i oszacowanie składników objętych wnioskiem sporządzony przez biegłego sądowego oraz warunki sprzedaży zawierające co najmniej wskazanie ceny oraz nabywcy. Wszystko to w celu umożliwienia sądowi przeanalizowania, czy proponowana cena jest wyższa niż kwota możliwa do uzyskania w postępowaniu upadłościowym pomniejszona o koszty postępowania. Wnioskodawcą może być zarówno dłużnik, jak i wierzyciel wnioskujący o upadłość swojego dłużnika. Trudno jednak wyobrazić sobie aby ów wniosek został złożony przez wierzyciela i opracowany bez udziału dłużnika.
Należy zaznaczyć, iż w pewnych okolicznościach sąd ma obowiązek uwzględnić złożony wniosek. Zgodnie z art. 56c ust. 1 p.u. wniosek podlega obligatoryjnemu uwzględnieniu w przypadku, kiedy cena jest wyższa niż kwota możliwa do uzyskania w postępowaniu upadłościowym przy likwidacji na zasadach ogólnych, pomniejszona o koszty postepowania, które należałoby ponieść w związku z likwidacją w takim trybie.
W mojej opinii atrakcyjność nowego rozwiązania polega zwłaszcza na zachowaniu ciągłości funkcjonowania przedsiębiorstwa, pozwalając przy tym uzyskać możliwe najkorzystniejszą cenę sprzedaży.
Na zakończenie warto zauważyć, że instytucja prepaków wpisuje się również w ideę ustawodawcy zmierzającą do maksymalnego skrócenia czasu trwania postępowania, a przez to zmniejszenie jego kosztów. Dotychczasowa praktyka upadłościowa pokazuje bowiem, że próby sprzedaży przez syndyka przedsiębiorstwa upadłego (jako całości lub części) zazwyczaj kończą się niepowodzeniem, zmuszając syndyka do sprzedaży poszczególnych jego składników majątku. Wydaje się, że w przypadku sprawnie przeprowadzonej „przygotowanej likwidacji” okres postępowania ma szansę ulec skróceniu z kilkunastu miesięcy do kilku tygodni, z oczywistą korzyścią zarówno dla dłużnika, jak i wierzyciela.